معرفی کتاب دستورالعمل مقاوم سازی ساختمان های خرجینی
ساختمانهای اتصال خرجینی طی چندین دهه فرم غالب سازه ای بوده و بخش بزرگی از ساختمانهای موجود را تشکیل میدهد. بسیاری از این ساختمانها فاقد سیستم لرزه بر مناسب می باشند و از این رو، شدیدا آسیب پذیرند. ضوابط کلی بهسازی این نوع ساختمان در نشریه ۳۶۰ سازمان مدیریت و برنامه ریزی مطرح گردیده است، اما تجربه نشان داد استفاده از این ضوابط به دلیل کلی بودن و پیچیدگی با مشکلاتی مواجه است. از این رو، در دستورالعمل حاضر با حفظ چارچوب کلی طراحی عملکردی حاکم بر نشریه ۳۶۰، و با استفاده از نتایج تحقیقات علمی و اطلاعات و تجارب حاصل از برنامه بهسازی در دهه گذشته، تلاش گردیده ضوابطی جامع، ساده و کاربردی برای بهسازی ساختمانهای اتصال خرجینی فراهم گردد. در تهیه این دستور العمل اصول زیر مد نظر بوده است: . تنظیم ضوابط طراحی براساس تغییرشکل (عملکرد) بجای مقاومت؛ . پرهیز از طرح مطالبی که برای ساختمانهای محدوده این دستورالعمل موضوعیت ندارد؛ . در نظر گرفتن مصداقهای واقعی، و عدم تکیه بر حالتهای نادر؛ . عدم تجویز آزمایشهای غیرضروری؛ . در نظر گرفتن ایستایی سازه زیر اثر بار وزن در سالهای بهره برداری، به عنوان یک آزمایش ارزشمند که انجام بخشی از مطالعات و تحلیلها را غیرضروری می سازد. علاوه بر این، موضوع کاهش هزینه به عنوان تعیین کننده ترین چالش بهسازی بطور خاص در تنظیم ضوابط مد نظر بوده است زیرا هر قدر هزینه بهسازی کمتر و اجرا آسانتر باشد اقبال عمومی به مقاوم سازی بیشتر می گردد. برعکس ضوابط سخت گیرانه و هزینه زیاد موجب عدم استقبال شهروندان و تداوم خطر هولناک زلزله است. در این دستور العمل فلسفه تغییر شکل بطور کامل جایگزین مقاومت شده است زیرا دارای بنیان منطقی تری است و انعطاف زیادی را نیز برای طرحهای بهسازی لرزه ای فراهم می سازد.