آگاهی انسان نسبت به امور و حوادث جهان به میزان پیشرفت علمیِ اوست. گرچه در مبانی علوم، حتی در ریاضیات، مشكلاتی هست كه تاكنون مرتفع نشده است، با این همه، میزان قضاوت و پیشبینی انسان در رویدادهای جهان، قوانین شناختهشدهای است كه بر اصل علیت مستقر است... هرچه اطلاع انسان نسبت به پدیدههای جهان گسترده شود، وسعت نظر او در پیشبینیهایش فراختر میشود. بیشك دانش بر روی كرهی زمین دانشی انسانی است، چه انسان با دید و دریافت خود جهان را میشناسد... برتراند راسل در این كتاب به توضیح و تحلیل این امر میپردازد و طرح جهان را آنگونه كه انسان تصویر میكند (كه از آن گاهی به جهانبینی و گاهی به طرح علمی جهان یاد میشود) مورد بررسی قرار میدهد. در این راستا، او نخست ماهیت و قلمروِ معرفت علمی را مورد بررسی قرار میدهد، سپس از قدرت روزافزون عمل و تصرف در طبیعت كه از تكنیك علمی نتیجه میشود سخن میگوید، و آنگاه به بررسی تحولات اجتماع و نهادهای سنتی میپردازد.