همانطور که در اصل سی و یک قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است: دسترسی به مسکن مناسب حق هر خانواده ایرانی است. به همین علت اهمیت مسکن و لزوم بررسی و فراهم بودن زمینه های دسترسی به آن، از مواردی است که همواره دولت در برنامه های خود منعکس ساخته است. در همین راستا در مطالعات طرح جامع که سند راهبردی – اجرایی آن در سال ۱۳۸۵ تدوین نهایی شده، 55 برنامه در قالب ۹ محور پیش بینی شده بود که یکی از برنامه های آن در محور مسکن گروه های کم درآمد، برنامه ی واگذاری حق بهره برداری از زمین موسوم به مسکن مهر بود. اما از آنجائیکه مسکن مهر از برنامه های نوپا و نسبتا جدید محسوب می گردد، پژوهش - های چندانی در کشور در این زمینه صورت نگرفته است و یکی از خلأ های موجود در این زمینه عدم وجود مستندات و پایه ای برای برنامه ریزی و تصمیم گیری در موارد مشابه است. لذا طرح حاضر به طور مشخص سعی می نماید تصویر گویا و چند بعدی از طرح ملی مسکن مهر را ارائه می نماید. برای نیل به این هدف با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی در مرحله اول پس از مطالعات فرآیند مستندسازی، چیستی مسکن اجتماعی، مسکن قابل استطاعت و مسکن مهر و جایگاه آن در برنامه ریزی مسکن کشور، تجارب مشابه داخلی و خارجی بررسی می شود و در مرحله دوم پس از استخراج چک لیست اولیه مستندسازی، با استفاده از روش پیمایشی به عنوان پایلوت نمونه های موردی مطالعات میدانی انتخاب شده و مستندات و اطلاعات لازم از طریق ابزارهایی مانند مشاهده، مصاحبه عمیق، توزیع پرسشنامه ، بررسی اسناد مکتوب موجود و نظایر آن، گردآوری می شود. در نهایت نیز کلیه داده های جمع آوری شده ترکیب، طبقه بندی شده و مورد تحلیل اولیه قرار می گیرد و نتایج آن در قالب های متفاوت گرافیکی و نوشتاری نظیر گزارش، نمودارها، جداول بیان می شوند.