کتاب حاضر یکی از مهمترین آثار کلاسیک زبانشناسی است. نویسندهی این اثر، از شاخصترین زبانشناسان زمانهی خود و بنیانگذار مکتب زبانشناسی کپنهاگ به حساب میآید. نظریهی این متفکر برجسته را میتوان نخستین نظریهی منسجمی تلقی کرد که پس از پیدایش زبانشناسی نوین معرفی شده است. بر پایهی مستندات موجود، میتوان به درستی مدعی شد این نوشته، یکی از تاثیرگذارترین متنهایی است که در حوزه ی زبانشناسی به رشته ی تحریر در آمدهاند.