نخستین کاربرد تصاویر رقومی به سال 1920 و صنعت نشر روزنامه باز م یگردد. در آن زمان برای نخستین بار تصاویر توسط کابل های زیردریایی از لندن به نیویورک ارسال گردید، وبه این ترتیب، زمان ارسال تصاویر از بیش از یک هفته به کمتر از سه ساعت کاهش یافت. این سیستم های نخستین توانایی کدگذاری تنها 5 سطح خاکستری را داشتند و تقریبا 9 سال به طول انجامید تا در اواخر سال 1929 ، این قابلیت به 15 سطح خاکستری ارتقا یافت. با این وجود، هنوز کمبود یک جزء دیگر برای پردازش تصاویر رقومی به چشم می خورد. زیرا در آن زمان، هنوز رایانه ای ساخته نشده بود. هرچند ایده اصلی رایانه ها به 5000 سال پیش و اختراع چرتکه در ایران و آسیای صغیر می رسد، اما اساس رایانه های رقومی مدرن امروزی تنها به سال 1940 باز م یگردد. البته 20 سال دیگر هم نیاز بود تا این رایانه های ابتدایی به اندازه کافی برای پردازش تصاویر رقومی نیرومند شوند. تولد آنچه امروزه پردازش تصویر رقومی خوانده می شود، مدیون توسعه این رایان هها و شروع هم زمان فعالیت های فضایی بود. نخستین استفاده عملی از رایانه ها برای بهبود تصاویر رقومی به سال 1964 باز م یگردد. در این سال، نخستین تصویری که توسط فضاپیمای رنجر 7 از سطح ماه گرفته شده بود، توسط رایان هها پردازش گردید؛ و این آغازی برای توسعه روز افزون و هم هجانبه کاربرد روش های پردازش تصاویر در عرصه های مختلف علم و فنآوری بود، به طوریکه در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 ، این شاخه نوظهور در رشته های پزشکی، سنجش از دور منابع طبیعی، و نجوم به کار بسته شد. امروزه، بسیاری از دانشجویان، مهندسین، و محققین در تمامی رشته های علوم طبیعی، با مسائلی روبرو هستند که پاسخ به آنها تاحدی نیازمند اطلاع از رو شهای پردازش تصاویر رقومی است.