این کتاب که مبتنی بر دوازده فصل است و به معرفی فرضیهای تازه در مطالعهی نشانهشناسی ادبیات میپردازد. نویسنده به دنبال آن است تا برحسب درک انسان از نشانهها به سراغ شکل جدیدی از مطالعهی نشانههای زبان برود و معلوم کند. نوعی فرضیه مبتنی بر درک انسان و لایههای بافتی پیش روی وی، چگونه میتواند در نشانهشناسی ادبیات کارایی بیابد. این کتاب را میتوان درسنامهای مقدماتی در این حوزه دانست که مخاطبش را دانشپژوهان در رشتههای زبانشناسی و مطالعات ادب فارسی تشکیل میدهند.