کتاب حاضر یکی از نوشتههای کلاسیک در حوزهی مطالعهی زبان است که مسالهی “تقابل” را از منظر بیانشناسی مورد بررسی قرار میدهد. نویسنده سعی بر آن دارد، برحسب واقعیتهای جهان خارج و مختصات تقابلهای مصداقی، به معرفی نظریهای درباب تقابلها بپردازد و از این منظر به دستهبندی گونههای این پدیده در زبان اقدام کند.