پلهای پیوسته یا یکپارچه آن دسته از پلهایی میباشند که سازه فرعی و سازه اصلی در آنها به صورت پیوسته اجرا شده باشد و یا نسبت به هم پیوسته اجرا شده باشند. زمانی که این مفهوم پدیدار شد، تعداد کثیری از پلها در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ با سیستمهای پیشین که در آنها درز انبساط و تکیهگاههایی برای جداسازی سازه اصلی از سازه فرعی و خاک اطراف استفاده شده بود. در دهههای ۱۹۸۰و ۱۹۹۰ بسیاری از این پلهای قطعه قطعه نیاز به بازسازی مجدد پیدا کردند چرا که در سرویسدهی مشکلاتی از قبیل وجود همین اتصالات در آنها وجود داشت. به همین دلیل، ساخت و ساز به روش پیوسته در دهههای اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است و مطابق انتظار این روند در آینده نزدیک سیر صعودی خواهد داشت. این روش اجرایی، به ویژه در آن دسته از پلهایی که دهانههای کوتاهی دارند و یا آنهایی که فاقد قوس میباشند، کاربرد فراوانی دارد. در انگلستان BD57/01 توصیه میکند که اجرای پیوسته حتماً برای پلهای جادهای با طول بیش از ۶۰ متر و با قوس بیش از ۳۰ درجه مورد استفاده قرار گیرد. این ایبوک ، ترجمه شده از فصل چهارم کتاب تحلیل عرشه پل ها می باشد.