تبارشناسی اخلاق از جمله آخرین نوشتههای نیچه است كه دو سالی پیش از فروپاشیدن ذهن آتشفشانش نوشته است. این كتاب، همچون بسیاری از آثار نیچه، بسیار شتابان نوشته شده است. وی آن را در بیست روز، در ماه ژوئنِ 1887، نوشته و كتاب در نوامبرِ 1887 منتشر شده است. این كتاب یك "جدلنامه" است. نیچه این كتاب را پس از فراسوی نیك و بد نوشته، و در نامهای، هدفِ آن را روشن كردنِ چند "اصلِ بنیادیِ" آن كتابِ بدفهمیدهشده، فراسوی نیك و بد، میداند. وی میخواهد در این كتاب چند نكتهی اساسی را كه در آن كتاب به اجمال آمده، روشن و كامل كند و نقشِ "آزادهجانی" را در آن بازگوید، و آنچه را كه در آخرین بخشِ «فراسوی نیك و بد به نرمی گفته است با طنینی تند و انگیزاننده شرح كند و سنجشگریِ اخلاق را به اوجِ خود برساند»