میم. با. سین (محمد بن سلمان) چند سال پیش از رسیدن به سن سی و چهار سالگی کار خود را کرده بود: پس از ظهور از دل تاریکی، تمام رقیبان خود را کنار زد، اختیار خود را بر سازمان های اساسی دولت عربستان گسترش داد و موقعیت خود را در جایگاه مرکز قدرت بلامنازع پادشاهی تثبیت کرد. در این مسیر البته بخت هم با او یار شد: اگر پدرش – سلمان – عمری طولانی تر از برادران خود نداشت هرگز به سلطنت نمی رسید. به علاوه، سلمان پس از اینکه به سلطنت رسید، می توانست قدرت را به هر کسی که می خواهد تفویض کند؛ اما او ششمین پسرش میم. با. سین. را انتخاب کرد؛ با وجود جوانی و آوازه شرارت ها و فرومایگی هایش. سلطنت مطلق در اصل دمکراسی یک نفر است؛ و میم. با. سین. رأى پدر خود را گرفت؛ تنها کسی که مهم بود.