پرسش محوری کاتسکو در کتاب اهریمنان نئولیبرالیسم این است: چگونه میتوان از قسمی الهیات و به ویژه الهیات «سیاسی» در رابطه با نئولیبرالیسم سخن گفت؟ آیا این نظام منحصرا دلمشغول دغدغههای اقتصادی و بازار آزاد نیست؟ پاسخ کاتسکو روشن است: خیر. با ارائه تعریفی جدید و عامتر از خود حوزۀ «الهیات سیاسی» به مفهوم مطالعه نظامهای مشروعیت و بازصورتبندی نئولیبرالیسم به مثابه پارادایم الهیاتی، دوگانههای متعارف الهیاتی/سکولار و نیز اقتصادی/سیاسی در قامت دوگانههایی کاذب به کناری رفته و با نظمی مواجه میشویم که محدود به عدم دخالت دولت در اقتصاد نیست، مانند آنچه در فن بیان سطحی لیبرتارین ادعا میشود و تلاشها برای مقابله با این نظام از طریق تقویت سیاستگذاری دولتی نظیر نئوفوردیستهایی مانند سندرز آن را بازتولید میکند، بلکه با چارچوببندی مجدد هر دو قلمرو اقتصادی و سیاسی بر همه حوزههای حیات اجتماعی – نه فقط دولت و اقتصاد، بلکه دین، ساختار خانواده، اعمال جنسی، روابط جنسیتی و نژادی سازی- به وسیله منطق اهریمنانگاری حکم می راند.