ساختار این کتاب بدین قرار است که در بخش نخست به بررسی تاریخ این دوره، کهن ترین نمونه شعر فارسی، پرداخته است. در بخش دوم، شعر نام آورترین شاعران قرن سوم مورد مطالعه قرار گرفته است. بخش سوم که مهمترین بخش کتاب نیز است به بررسی شعر چهار شاعر صاحب دیوان، یعنی رودکی، دقیقی، کسایی و منیجک ترمذی، اختصاص یافته است.